O kara gecelerden biriydi. Öfkem mi büyük hüznüm mü karar veremediğim dualarla sabahladığım. Bir şubat soğuğunda yaban ellerde bir uçağın attığı bombayla 33 yiğidin şehit olduğu gece gibi. Aybüke'mizin türkülerinin sustuğu gün gibi. Fırat'ımızın dağ gibi devrildiği gün gibi. Gölbaşındaki vatan evlatlarının kardeş sandıkları kalleşler tarafından bombalanıp Hakk'a yürüdükleri gece gibi. Bir dağ başında düşen bir helikopterde kış ayazında bir yiğidin donarak şehit olduğu gece gibi. Ve bu satırlara sığmayacak daha bir çok gece gibi kapkara bir geceydi. Bir yanda yanıp kül olan canlarımız, çocuklarımız, geleceğimiz. Diğer yanda dört duvar. Kanatlarım olsa dedim uçsam Gönül annenin kucağına konsam. Kara gecelerde önce anneler düşer aklıma. Yetim Muhammed Mustafa'yı düşün. Yetim Mustafa Kemal'i. Daha kara gecelerden çıkmadılar mı? Unutma "Allah tuzak kuranların en hayırlısıdır" "Rabbin seni terketmedi sana darılmadı da" Gün gelecek tarih BİZİ yazacak. YİNE bizi yazacak. HEP bizi yazacak. Tarih hep TÜRK'ü yazacak. Saygılarımla.